نگاهی به عملکرد خاتمی: آیا حق دارم عصبانی باشم؟

حرف زیبا زدن، ساده نیست، اما اگر بعد عملی هم داشته باشد، تعهدآور است. نقد یک شخصیت، آن هم نقد ویژگی‌های فردی او، با معیارهای من برای شناخت و سنجش موضوع هیچ سنخیتی ندارد. اما آنجا که پای ارزیابی عملکرد یک رییس‌جمهور که بیشترین رای مردمی را در طول تاریخ رای‌گیری‌های این مرز و بوم داشته، وسط کشیده می‌شود، نمی‌توانم اهداف حرفه‌ای وی را – ترجیح می‌دهم فعلا نگویم رفتار سیاسی، چون نظر بعضی دوستان بر این است که خاتمی اصولا برای سیاستمداری آفریده نشده است - نادیده بگیرم.
هنوز دو سال از انتخاب شدن آقای خاتمی – دور اول را می‌گویم، آن زمان او هنوز پشتیبانی اکثریت جامعه را داشت – نگذشته بود، که وی را به سبب کارهای فرهنگی، افتتاح کردن‌ها و سخنان آنچنانی از یک سو، و عدم تاثیرگذاری مورد انتظار در وقایع سیاسی داخلی کشور از سوی دیگر، به شوخی "شهبانو" لقب داده بودند؛ هرچند شوخی‌، اما عاری از معنا هم نبود. لقب‌های بعدی را حتما یادتان هست: محمد پیرپکاجکی، ممد خالی‌‌بند و ... . می‌دانیم در جامعه‌ای که اختناق زیاد باشد، جوک و شایعه هم زیاد می‌شود. ادامه مطلب...

با نان و پنیر مشترک شوید تا مطالب آن برایتان ارسال شود (کلیک کنید)